هر گاه پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم ابري مي ديد، هر كاري كه داشت، رها مي نمود و مي فرمود: «اللهم اني أعوذ بك من شر ما فيه؛ خدايا! از شر او به تو پناه مي برم.» وقتي كه ابر به كناري مي رفت، خداوند را شكر مي نمود و اگر ابر باريدن مي گرفت، مي فرمود: «اللهم ناشئا نافعا؛ بار خدايا! آن را نافع و سودمند قرار ده.» [1] .