عبدالله بن مسعود؛ از صحابه بزرگ پيغمبر اكرم صلي الله عليه وآله وسلم بود، وقتي مريض شد كه در همان مريضي رحلت كرد، عثمان بن عفان بر او وارد شد كه از او عيادت كند.

عثمان از او پرسيد: شكايت تو چيست؟

گفت: گناهان من.

گفت: چه مي خواهي؟

گفت: رحمت رب خودم را.

گفت: آيا طبيب را دعوت نمي كني؟

گفت: طبيب مريضم كرد.

گفت: آيا امر ندهيم كه تو را عطايي كنند؟

گفت: آن وقت كه بدان محتاج بودم، مرا از آن بازداشتي و الان به من عطا مي كني كه از آن مستغني ام؟

گفت: عطا براي دخترانت باشد.

گفت: آنان را حاجت به عطا نيست؛ چه اين كه من آنان را امر كرده ام كه سوره ي واقعه بخوانند؛ فاني سمعت رسول الله صلي الله عليه وآله وسلم يقول: «من قرأ سورة الواقعة، كل ليلة، لم تصبه فاقة أبدا.»

رسول الله صلي الله عليه واله فرمود: «هر كس سوره ي واقعه را هر شب بخواند، هيچ گاه تنگدستي به او روي نمي آورد.» [1] .



[ صفحه 128]