«جبير» يكي از اصحاب رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) است. پس از غزوه ي بدر، از مكه ي معظمه به قصد مدينه حركت كرد، تا نسبت به اسراي مشركان در نزد پيغمبر صحبت كند (او در آن وقت كافر بود) و مي خواست كه اسيران را خلاصي دهد. به اين قصد آمد خدمت پيغمبر (صلي الله عليه وآله وسلم) وارد مدينه شد. اذان صبح درب مسجدالنبي آمد، در آن ساعت خاتم پيامبران (صلي الله عليه وآله وسلم) مشغول نماز صبح بود. در ركعت اول بعد از سوره ي حمد همين سوره ي مباركه ي طور را مي خواند، چون مشركان اجازه ي ورود به مسجد را نداشتند،



[ صفحه 125]



جبير مي گويد: بيرون مسجد به اين سوره گوش مي دادم، تا آن جا كه آيه ي «ان عذاب ربك لواقع» را حضرت قرائت فرمود؛ ناگهان بر خود لرزيدم. مي گويد: در همان حال كه اين آيه را شنيدم، نشستم به فكر افتادم كه علاجي كنم. اين بود كه پس از نماز، اذن گرفتم كه راه بيابم براي جلوگيري از عذاب (اينها از الطاف خداوند است نسبت به بنده) و بالاخره مسلمان گرديد. [1] .