در حديث آمده: روز عيد فرا رسيد، مأمون از امام رضا عليه السلام خواست كه سوار بر مركب خويش شده و براي خواندن نماز و خطبه ها به مصلي برود،... مامون خيلي اصرار كرد، امام عليه السلام فرمودند:

يا اميرالمؤمنين! اگر مرا از اين كار معاف نمايي، من بيشتر دوست دارم و اگر معاف نكني، من به همان وضع و هيأتي كه رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم و اميرالمؤمنين براي نماز تشريف مي بردند من هم مي روم.

صبح روز عيد شد، امام رضا عليه السلام غسل نمود و عمامه ي سپيد پنبه اي را بر سر بست، يك طرف آن را جلوي سينه و طرف ديگر را پشت سر انداخت و به همه غلامان و خدمتگزاران خود هم دستور داد كه مانند او عمل كنند و آماده شوند، سپس عصاي آهنين را در دست گرفته و با پاي برهنه، در حالي كه پيراهنش را بالا زده بود، طوري كه ساق پايش نمايان بود، آماده ي بيرون رفتن شد، غلامان امام نيز با همان هيأت و وضع جلوي او ايستادند، امام نگاهي به آسمان انداخت، و چهار بار تكبير گفت،... امام عليه السلام با همان ابهت و عظمت مقابل در خانه ايستاد و بانگ برآورد كه:



[ صفحه 120]



«الله اكبر الله اكبر، الله اكبر علي ما هدانا الله اكبر علي ما رزقنا من بهيمة الأنعام و الحمد لله علي ما ابلانا». امام عليه السلام اين كلمات را بلند مي فرمود و غلامانش نيز هم صدا با او مي گفتند... امام عليه السلام هر ده قدم يك بار مي ايستاد و با صداي بلند چهار تكبير مي گفت. [1] .