ليث بن سعد گويد: روزي پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) نماز جماعت مي خواند و جمعي به وي اقتدا كرده بودند. حسين (ع) كه كودك بود، در همان نزديكيها بود، وقتي كه رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) به سجده مي رفت، حسين (ع) مي آمد و به پشت پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) سوار مي شد و پاهايش را حركت مي داد و مي گفت: «حل... حل» (كه شتر را با تكرار اين واژه مي رانند). هنگامي كه رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) مي خواست سر از سجده بردارد، حسين را مي گرفت و آرام به زمين مي گذاشت و بلند مي شد، و وقتي كه به سجده مي رفت، باز حسين مي آمد و بر پشت رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) سوار مي شد و پاهايش را حركت مي داد و مي گفت: «حل... حل».

اين موضوع تا آخر نماز تكرار شد. يك نفر يهودي اين منظره را مي ديد، به عنوان اعتراض نزد رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) آمد و گفت: اي محمد! شما با كودكان به گونه اي رفتار مي كنيد، كه ما اين گونه رفتار نمي كنيم.



[ صفحه 99]



پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله وسلم) فرمود: اگر شما به خدا و رسولش ايمان داشته باشيد، به كودكان خويش مهرباني مي كنيد و با مهر و نوازش با آنها رفتار مي نماييد.

يهودي از دستور مهرانگيز تربيتي اسلام و بلندنظري پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) مجذوب اسلام شد و همان دم قبول اسلام كرد، و به صف مسلمين پيوست. [1] .