انس بن مالك گويد: رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم، روز يك شنبه ماه ذي القعده، خطاب به مردم فرمود: «اي مردم! كدام يك از شما خواهد كه توبه كند؟»

مردم گفتند: همه خواهيم توبه كنيم اي رسول خدا!

فرمود: «غسل كنيد و وضو بگيريد و چهار ركعت نماز به جاي آريد و در هر ركعت، سوره حمد را يك مرتبه و «قل هو الله» را سه مرتبه و معوذتين را يك مرتبه، تلاوت كنيد! سپس هفتاد مرتبه، استغفرالله بگوييد و با «لا حول و لا قوة الا بالله العلي العظيم» آن را به پايان بريد. آن گاه بگوييد: «يا عزيز يا غفار



[ صفحه 85]



اغفرلي ذنوبي و ذنوب جميع المؤمنين و المؤمنات؛ فانه لا يغفر الذنوب الا انت.»

سپس فرمود: «هر كس از امت من چنين كند، از آسمان ندا آيد كه: عملت را دوباره از سر گير! كه خدا توبه ات را پذيرفته و گناهانت را بخشيده است. و ملكي زير عرش ندا سر دهد كه: اي بنده! دشمنانت را روز قيامت راضي خواهي كرد!

منادي ديگر گويد: اي بنده مؤمن! خواهي مرد و دينت از تو سلب نخواهد شد و قبرت وسيع شود و منور گردد.

ملكي ديگر ندا سر دهد كه: پدر و مادرت از تو راضي شوند؛ گرچه از تو در غضب باشند. آنان و ذريه ات بخشيده شوند و تو در دنيا و آخرت در فراخي و گشايش روزي خواهي بود.

جبرييل ندا كند: «من همراه ملك الموت شوم، تا با تو مدارا كند و مرگ، تو را آزار ندهد و روح از بدنت به سلامت بيرون آيد.»

مردم گفتند: اي رسول خدا! اگر كسي غير ماه ذي القعده اين عبادت را انجام دهد، چگونه است؟

فرمود: «تفاوتي نكند و همان طور خواهد شد كه بيان نمودم. اين كلمات را جبرييل در معراج به من آموخته است.» [1] .