از كتاب علل الشرايع نقل شده است به سندي كه آورده از امام صادق (ع) در حديثي بلند كه در آن نماز معراج را وصف مي فرمايد؛ روايت كرده كه فرمود: خداوند عزيز جبار بر پيامبر، محملي از نور فروفرستاد كه چهل نوع از انواع نور در آن بود كه گرداگرد عرش خداي تبارك و تعالي را احاطه كرده بودند آن سان كه ديدگان بينندگان را خيره مي ساختند. يكي از آن نورها نور زرد بود، و به اين جهت زردي، زرد شد؛ و يكي از نورها سرخ بود، به اين سبب سرخي، سرخ شد. تا اين كه فرمود: پس پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) در آن بنشست و



[ صفحه 45]



سپس به آسمان دنيا عروج كرد؛ پس ملائكه به اطراف آسمان گريختند، و سپس به سجده افتادند و گفتند: منزه و مقدس است پروردگار ما و پروردگار ملائكه و روح؛ اين نور چه قدر به نور پروردگار ما شبيه است! پس جبرئيل گفت: «الله اكبر». پس ملائكه ساكت شدند و آسمان گشوده شد و ملائكه مجتمع گشته سپس آمدند و گروه گروه بر پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) سلام كردند و سپس گفتند: اي محمد! برادرت چگونه است؟ فرمود: خوب است. گفتند: هنگامي كه او را ديدي، از جانب ما سلامش برسان. پس پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) فرمود: آيا او را مي شناسيد؟ گفتند: چگونه نشناسيمش، در حالي كه خداوند عزوجل براي تو و او از ما پيمان گرفته است. [1] .



[ صفحه 46]