كسي از حضرت علي عليه السلام سؤال كرد: چرا ما دو بار سجده مي كنيم؟ خوب، همين طور كه يك بار ركوع مي كنيم يك بار هم سجده بكنيم.

البته مي دانيد كه سجده يك خضوع بالاتر و خشوع بيشتري از ركوع است؛ چون سجده اين است كه انسان آن عزيزترين عضوش را (عزيزترن عضو انسان سر است، آن جا كه مغز انسان قرار گرفته است و در سر هم عزيزترين نقطه پيشاني است) به علامت عبوديت روي پست ترين چيز يعني خاك مي گذارد، جبين بر خاك مي سايد، اين طور در مقابل پروردگار اظهار كوچكي مي كند.

گفت: چرا ما در هر ركعت دو بار سجده مي كنيم، چه خصوصيتي در خاك است؟

اميرالمؤمنين عليه السلام اين آيه را خواند:



[ صفحه 142]



«منها خلقناكم و فيها نعيدكم و منها نخرجكم تارة اخري.» [1] .

اول كه سر بر سجده مي گذاري و برمي داري يعني منها خلقناكم همه ي ما از خاك آفريده شده ايم، تمام اين پيكر ما ريشه اش خاك است، هر چه هستيم از خاك به وجود آمده ايم، دو مرتبه سرت را به خاك بگذار، يادت بيايد كه مي ميري و باز به خاك برمي گردي، دوباره سرت را از خاك بردار و يادت بيفتد كه يكبار ديگر از همين خاك محشور و مبعوث خواهي شد. [2] .



[ صفحه 143]