«اللهم اني اسألك سلواً عن الدنيا و مقتاً لها، فان خيرها زهيد، وشرها عتيد، و صفوها يتكدر، و جديدها يخلق، و ما فات فيها لم يرجع و ما نيل فيها فتنة، الا من اصابته منك عصمة، و شملته منك رحمة، فلا تجعلني ممن رضي بها، و



[ صفحه 128]



اطمأن اليها و وثق بها، فان من اطمأن اليها خانته، و من وثق بها غرته.»

«خدايا! كناره گيري از دنيا و مبغوض داشتن آن را از تو خواستارم، چرا كه خير آن روي مي گرداند و شر آن آماده است، و صاف آن كدر و جديد آن پوسيده مي شود، و آنچه از آن از دست رود بازگشتي براي آن نبوده، و آنچه از آن به دست آيد، وسيله ي آزمايشي بيش نيست، جز كسي كه از جانب تو براي او عصمت و عامل بازداشتي قرار گرفته، و مشمول رحمتي از طرف تو گردد، پس مرا از كساني قرار نده كه به دنيا خشنود شده و بدان پناه گرفته و تكيه مي نمايد، چرا كه هر كه بدان پناه گيرد به او خيانت ورزد، و هر كه به آن تكيه كند او را مغرور نمايد.» [1] .