اصبغ بن نباته يكي از ياران مخلص علي عليه السلام مي گويد: در خانه ي علي عليه السلام مشغول دعا بودم، پس از مدتي، علي عليه السلام از منزل بيرون آمد، مرا كه ديد فرمود: «چه مي كني؟»

عرض كردم: دعا مي كنم.

فرمود: «هرگاه مي خواهي دعا كني بگو: «الحمد لله علي ما كان و الحمد لله علي كل حال؛ سپاس خداوند را بر آن چه كه گذشت و سپاس او را بر هر حال.»



[ صفحه 127]



سپس دست راستش را بر شانه ي چپ من گذاشت و فرمود: «اي اصبغ! لئن ثبتت قدمك، و تمت ولايتك، و انبسطت يدك فالله ارحم من نفسك؛ اگر در راه دين، ثابت قدم بودي و ولايت تو كامل شد (يعني امامت رهبران حق را قبول كردي و آن ها را دوست داشتي و دستت را گشودي و كمك به تهيدستان نمودي) آن گاه خداوند از خودت، به تو مهربان تر است.» [1] .