«اللهم اني اتقرب اليك بجودك و كرمك و اتقرب اليك بمحمد عبدك و رسولك و اتقرب اليك بملائكتك المقربين و انبيآئك المرسلين و بك اللهم لك الغني عني و بي الفاقة اليك انت الغني و انا الفقير اليك، اقلني عثرتي و استر علي ذنوبي و اقض اليوم حاجتي و لا تعذبني بقبيح ما تعلم مني بل عفوك يسعني و جودك ثم يخر ساجداً و يقول يا اهل التقوي و يا اهل المغفرة يا بر يا رحيم انت ابر بي من ابي و أمي و من جميع الخلائق اقلبني بقضآء حاجتي مجاباً دعائي مرحوماً صوتي قد



[ صفحه 125]



كشف انواع البلآعني.»؛ [1] .

«خدايا! من به تو تقرب جويم؛ به وسيله ي جود و بزرگواريت، به تو تقرب جويم؛ به وسيله ي محمد و بنده و رسول تو و به تو تقرب جويم؛ به وسيله ي فرشتگان مقرب درگاهت و پيامبران مرسل تو و به خودت اي خدا، تو را از من بي نيازي است؛ ولي مرا نياز به تو است، تو از من بي نيازي؛ ولي من نيازمند توام، لغزشم را ناديده بگير، و گناهانم را بر من بپوشان و همين امروز حاجتم را برآر، و مرا به كردار زشتي كه از من اطلاع داري عذاب و شكنجه مفرما، بلكه گذشت و جود تو، مرا فراگيرد.»

سپس به سجده افتاده و بگويد: اي شايسته ي تقوي! و اي شايسته ي آمرزش! اي نيكوكار! اي مهربان! تو نسبت به من، نيكوكارتري از پدر و مادرم و از همه ي مردمان، مرا بازگردان (از درگاهت) با حاجت روا شده و دعاي مستجاب و در حالي كه صدايم (و ناله ام) مورد مهر و رحمت، قرار گرفته باشد و تو انواع بلا را از من دور كرده باشي.»