«يا رب وعظتني فلم اتعظ و زجرتني عن محارمك فلم انزجر و غمرتني اياديك فما شكرت عفوك يا كريم اسئلك الراحة عند الموت و اسئلك العفو عند الحساب.»؛ «پروردگارا! تو مرا موعظه كردي (و پند دادي) ولي من پندپذير نشدم و از كارهايي كه حرام كرده بودي بازداشتي؛ ولي من باز نايستادم. و نعمت هاي تو مرا فراگرفت؛ ولي من سپاسگزاري نكردم، گذشتت، گذشتت را اي (خداي) كريم (خواهانم). از تو خواهم آسايش در هنگام



[ صفحه 120]



مرگ. و از تو خواهم گذشت در وقت حساب.