«آمنت بالله و لو ضربت عنقي، فاذا ركعت فقل: اللهم لك ركعت و لك خشعت و لك اسلمت و بك آمنت و عليك توكلت و انت ربي خشع لك وجهي و سمعي و بصري و شعري و بشري و لحمي و دمي و مخي و عصبي و عظامي و ما اقلت الأرض مني لله رب العالمين».

«ايمان آوردم به خداوند (عزيز و جليل) اگر چه گردنم زده شود، هنگام ركوع بگو: بار پروردگارا! براي تو ركوع مي كنم و براي تو است خشوع من و براي تو است اسلام من و به تو ايمان دارم و بر تو توكل مي نمايم. تو پروردگار مني كه خاشع است براي تو صورتم و گوشم و چشمم و مويم و پوستم، گوشت و خون و مغز و اعصابم و استخوانم، و آن چه از من است در روي زمين. همه از آن خداوند است كه پروردگار عالميان است.» [1] .