در شب سيزدهم رجب ولادت علي عليه السلام ده ركعت، در ركعت اول بعد از حمد سوره عاديات و در ركعت دوم بعد از حمد سوره ي تكاثر (پنج تا دو ركعت.)

پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «هر كس اين نماز را بخواند، خداوند گناهانش بيامرزد و اگر عاق والدين بوده باشد خداوند سبحان از او راضي مي شود، در قبر منكر و نكير نزديكش نمي آيند و او را نمي ترسانند و مي گذرد به صراط مثل برق جهنده و نامه عملش را به دست راستش مي دهند و سنگين مي شوند ميزان و عطا كرده مي شود در درجات فردوس هزار شهر.»

از حضرت امام صادق عليه السلام روايت كرده اند كه فرمود هر كه از شما چهار ركعت نماز اميرالمؤمنين عليه السلام را به جاي آورد از گناهان بيرون آيد مانند روزي كه از مادر متولد شده باشد و حاجتهاي او برآورده شود، در هر ركعت حمد يك مرتبه و پنجاه مرتبه قل هو الله أحد و چون فارغ شود اين دعا را بخواند كه تسبيح آن حضرت است:

«سبحان من لا تبيد معالمه سبحان من لا تنقص خزآئنه سبحان من لا اضمحلال لفخره سبحان من لا ينفد ما عنده سبحان من لا انقطاع لمدته سبحان من لا يشارك احداً في امره سبحان من لا اله غيره؛



[ صفحه 79]



منزه است آنكه نشانه هايش نابود نشود. منزه است آنكه هيچ كس را در كارش مشاركت ندهد. منزه است آنكه فخرش زوال نپذيرد. منزه است آنكه دارائيش تمام نشود. منزه است آنكه دورانش سپري نشود. منزه است آنكه كسي را در كارش شركت ندهد. منزه است آنكه معبودي جز او نيست.»

پس دعا كند بعد از اين و بگويد:

«يا من عفا عن السيئات و لم يجاز بها ارحم عبدك يا الله نفسي نفسي انا عبدك يا سيداه انا عبدك بين يديك ايا رباه الهي بكينونتك يا املاه يا رحماناه يا غياثاه عبدك عبدك لا حيلة له يا منتهي رغبناه يا مجري الدم في عروقي يا سيداه يا مالكاه ايا هو ايا هو يا رباه عبدك عبدك لا حيلة لي و لا غني بي عن نفسي و لا استطيع لها ضراً و لا نفعاً و لا اجد من اصانعه تقطعت اسباب الخدايع عني و اضمحل كل مظنون عني افردني الدهر اليك فقمت بين يديك هذا المقام يا الهي بعلمك كان هذا كله فكيف انت صانع بي وليت شعري كيف تقول لدعآئي اتقول نعم ام تقول لا فان قلت لا فيا ويلي يا ويلي يا ويلي يا عولي يا عولي يا عولي يا شقوتي يا شقوتي يا شقوتي يا ذلي يا ذلي يا ذلي الي من و ممن او عند من او كيف او ماذا او الي اي شي ء الجأ و من ارجو و من يجود علي بفضله حين ترفضني يا واسع المغفرة و ان قلت نعم كما هو الظن بك و الرجآء لك فطوبي لي انا السعيد و انا المسعود فطوبي لي و انا المرحوم يا مترحم يا مترئف يا متعطف يا متجبر يا متملك يا مقسط لا عمل لي ابلغ به نجاح حاجتي اسئلك باسمك الذي جعلته في مكنون غيبك و استقر عندك فلا يخرج منك الي شي ء سواك اسئلك به و بك و به فانه اجل و اشرف اسمآئك لا شي ء لي غير هذا و لا احد اعود علي منك يا كينون يا مكون يا من عرفني نفسه يا من امرني بطاعته يا من نهاني عن معصيته يا مدعو يا مسئول يا مطلوباً اليه رفضت



[ صفحه 80]



وصيتك التي اوصيتني و لم اطعك و لو اطعتك فيما امرتني لكفيتني ما قمت اليك فيه و انا مع معصيتي لك راج فلا تحل بيني و بين ما رجوت يا مترحماً لي اعذني من بين يدي و من خلفي و من فوقي و من تحتي و من كل جهات الاحاطة بي اللهم بمحمد سيدي و بعلي وليي و بالأئمة الراشدين عليهم السلام اجعل علينا صلواتك و رافتك و رحمتك واوسع علينا من رزقك واقض عنا الدين و جميع حوآئجنا يا الله يا الله يا الله انك علي كل شي ء قدير؛

اي آنكه درگذري از بديها (گناهان) و بدانها كيفر نكني به بنده ات رحم كن اي خدا مرا مرا (ترحم كن) من بنده ي توام اي آقاي من، من بنده ي توام كه در برابرت هستم اي پروردگار من اي معبود من به هستي خودت سوگند اي آرزوي من، اي بخشاينده، اي فريادرس! بنده ات بنده ات چاره اي برايش نيست اي منتهاي آرمانم، اي روان كننده ي خون در رگهايم. اي آقاي من اي آقاي من اي مالك من اي او، اي او، اي پروردگار من بنده ات بنده ات چاره اي برايم نيست و از خود چيزي ندارم و توانايي بر زيان و نفع خود ندارم و كسي را نمي يابم كه با او بسازم. تمام وسائل چاره از من قطع شده و هر كجا گمان داشتم از بين رفت روزگار مرا تنها به درگاهت روانه ام كرده پس پيش رويت در اينجا ايستادم. معبودا تمام اينها با علم تو بوده پس تو چگونه با من رفتار خواهي كرد و اي كاش مي دانستم كه پاسخ دعايم را چگونه خواهي گفت آيا مي گويي «آري» يا مي گويي «نه» پس اگر گفتي «نه» واي بر من، پس واي بر من، واي بر من، اي بيچارگي من اي بيچارگي من، اي بدبختيم اي بدبختيم اي بدبختيم، اي خواريم، اي خواريم، اي خواريم به چه كس! و از چه كسي يا پيش چه كس يا چطور يا چگونه يا به چه چيز پناه ببرم و به كه اميد داشته باشم و كيست كه به فضل خود بر من بخشش كند آن زمان كه تو برانيم اي آنكه آمرزشش پهناور است، اما اگر



[ صفحه 81]



بگويي «آري» چنانچه گمان به تو همين است و همين اميد را به تو دارم پس خوشا بر حالم، در آن حال من سعادتمند و خوشبختم و خوشا به حالم كه مشمول رحمتت واقع شده ام اي رحم كننده بسيار رؤف و با عطوفت اي دارنده بزرگي اي دهنده ي فرمانروايي اي خداي دادگر عملي ندارم كه به وسيله ي آن به خواسته ام ظفر جويم. از تو مي خواهم به حق آن نامت كه آن را در پرده ي غيب خود پنهان كرده اي و نزد خودت قرار گرفته به طوري كه براي هيچ موجود ديگري غير از تو ظاهر نشود بدان نام از تو مي خواهم و به ذات خودت كه آن برتر و شريفترين نامهاي تو است و چيزي غير از اين ندارم و كسي سود رسانتر از تو به من نيست اي هست به خود و اي هستي ده، اي كه خود را به من شناساندي، اي كه مرا به طاعتت واداشتي، اي كه مرا از نافرمانيت بازداشتي، اي كه تو را خوانند و از تو خواهند و تو را طلب كنند، وصيتي كه در (باره ي پيروي نكردن شيطان) به من كردي به دور انداختم و پيرويت نكردم و اگر در آنچه دستورم داده بودي اطاعتت مي كردم تو هم درباره ي آنچه به درگاهت آمدم كفايتم مي كردي، ولي با اينكه من معصيتكارم به تو اميدوارم پس ميان من و آنچه اميد بدان دارم جدايي ميفكن.

اي ترحم كننده ي بر من پناهم ده از پيش رو و از پشت سرم و از بالاي سرم و از زير پايم و از هر جهت كه به من احاطه دارد. خدايا به حق محمد آقاي من و به حق علي مولاي من و به حق امامان راهنمايم - كه بر ايشان درود باد - رحمتهاي خود و لطف و مهرت را شامل ما گردان و روزيت را بر ما وسيع گردان و دين ما را ادا فرما و همه ي حاجتهاي ما را برآور يا الله... كه همانا تو بر هر چيزي توانايي.»

پس حضرت فرمود كه هر كه اين نماز را بجا آورد و اين دعا را بخواند



[ صفحه 82]



چون فارغ شود نماند مابين او و خداوند تعالي گناهي مگر آنكه آمرزيده شود.