همه ي انسان ها از دنيا مي روند، ولي بعضي با حالت سربلندي و روسفيدي و بعضي با حالت شرمندگي و روسياهي، اين دنيا را ترك مي كنند، خوشا به حال كساني كه قبل از فجر بيدار شوند، و نماز صبح را با نماز شب سپري كنند. حضرت علي عليه السلام پس از ضربت خوردن، در آن هنگام كه او را از مسجد به خانه مي بردند، نگاهي به طليعه ي فجر انداخت و فرمود: «اي صبح! تو شاهد باش كه علي را فقط اكنون (به حكم اجبار) دراز كشيده مي بيني.» [1] .



[ صفحه 59]