ابن شهرآشوب مي نويسد: آيه ي «قد افلح المؤمنون الذين هم في صلاتهم خاشعون؛ مؤمنان رستگار شدند آنهايي كه در نمازشان با خضوع هستند. [1] .

در شأن اميرالمؤمنين نازل شده است. [2] .

علي عليه السلام از نماز نيرو مي گرفت و قرآن كريم در شأن او چنين مي فرمايد: «واستعينوا بالصبر و الصلاة و انها لكبيرة الا علي الخاشعين؛ در زندگي از صبر و نماز كمك گيريد هر چند نماز كار مشكلي است مگر براي فروتن ها.» [3] .

در ذيل همين آيه از امام باقر عليه السلام روايت شده كه منظور از خاشع در آيه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم و علي عليه السلام است كه در نمازشان خاشعانه متوجه بودند. [4] .

و چنين مي فرمود: ايمان آوردم به خداوند عزيز و جليل اگر چه گردنم زده شود. هنگام ركوع بگو: بار پروردگارا! براي تو ركوع مي كنم، و براي تو است خشوع من، و براي تو است اسلام من و به تو ايمان دارم و بر تو توكل مي نمايم و تو پروردگار مني كه خاشع است براي تو صورتم، گوشم، چشم، مو، پوستم و گوشت و اعضايم، استخوانم و آنچه از من است در



[ صفحه 47]



روي زمين همه از آن خداوند است كه پروردگار عالميان است. [5] .