ابن عباس گويد: براي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم دو شتر بزرگ هديه آوردند، پس به ياران خود نگريست و فرمود: «آيا در بين شما كسي هست كه دو ركعت نماز به جا آورد كه در آن هيچ فكر دنيا به خود راه ندهد، تا يكي از اين دو شتر را به او بدهم؟»

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام به پا خاست، و مشغول نماز شد، هنگامي كه سلام نماز را داد، جبرئيل نازل شد و عرض كرد: «يكي از اين دو شتر را به حضرت علي عليه السلام بدهيد.»

پس رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم هر دو شتر را به او دادند، و خداوند اين آيه را فرستاد: «ان في ذلك لذكري لمن كان له قلب أو ألقي السمع و هو شهيد؛ [1] در اين مطلب تذكر است براي كسي كه قلب هوشياري داشته باشد يا گوش دل به كلام خدا دهد و به حقانيتش توجه كامل كند.»

رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «نيست بنده اي كه دو ركعت نماز گزارد و در آن انديشه چيزي از دنيا نكند، مگر آنكه خداوند از او خشنود شده و گناهانش را بيامرزد.» [2] .