ابن ابي الحديد مي گويد:

«علي عابدترين مردم بود و بيش از همه نماز و روزه مي گزارد و مردم، نماز شب، عبادت پيوسته و زياد، آداب وردخواني و خواندن نافله ها را از او آموختند؛ چه پنداري درباره ي مردي كه در كار مراقبت از ذكر و اوراد، خود را به جايي رسانيد كه در آن شب بسيار سرد در جنگ صفين زيراندازي برايش گستردند و در حالي كه تيرها در برابرش به زمين مي نشست و از راست و چپ بر بيخ گوش او مي گذشت به نماز مشغول



[ صفحه 39]



شد و هراسي به خود راه نمي داد و برنخاست تا از كار عبادت آسوده گشت.

و چه پنداري، درباره ي مردي كه پيشاني مباركش از سجده هاي دراز پينه بسته بود. و هر گاه در دعاها و مناجات هاي او ژرف بنگري و بر مضامين آن مبني بر تعظيم و بزرگداشت خداي سبحان و خضوع در برابر هيبت او و خشوع در برابر عترت او و تواضع و فروتني و رام بودن در برابر خداوند آگاه شوي، ميزان اخلاص حضرتش را خواهي شناخت و مي فهمي كه اين دعاها و راز و نيازها از كدامين دل برخاسته و بر كدامين زبان روان گشته است.

به امام علي بن الحسين عليهماالسلام كه نهايت عبادت را داشت گفتند: عبادت شما را با عبادت جدتان چه قياس است؟

فرمود: «عبادت من در برابر عبادت جدم، مانند عبادت جدم عليه السلام در برابر عبادت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم است.» [1] .



[ صفحه 40]