از بزوفري روايت شده كه گويد: از ناحيه ي مقدسه چنين صادر شد: هر كسي حاجتي دارد، شب جمعه بعد از نيمه شب غسل كرده و در مصلايش قرار گرفته و دو ركعت نماز گزارد، در ركعت اول سوره ي حمد را بخواند، آنگاه كه به «اياك نعبد و اياك نستعين» رسيد، آن را صد بار تكرار كند، و بعد سوره را تمام كند.

و سپس سوره ي توحيد را يك بار خوانده و ذكر ركوع و سجده را هفت بار بگويد، ركعت دوم را نيز اين گونه بخواند آن گاه بگويد:

«اللهم ان اطعتك فالمحمدة لك، و ان عصيتك فالحجة لك، منك الروح و منك الفرج، سبحان من انعم و شكر، سبحان من قدر و غفر.

اللهم ان كنت قد عصيتك فاني قد اطعتك في احب الاشياء اليك، و هو الإيمان بك، لم اتخذ لك ولدا و لم ادع لك شريكا، منا منك به علي لا منا مني به عليك و قد عصيتك يا الهي علي غير وجه المكابرة، و لا الخروج عن عبوديتك، و لا الجحود بربوبيتك، و لكن اطعت هواي و ازلني الشيطان. فلك الحجة علي و البيان، فان تعذبني غير ظالم، و ان تغفرلي و ترحمني، فانك جواد كريم، يا كريم يا كريم تا آن كه نفس قطع شود.

سپس بگويد:

يا امنا من كل شي ء منك خائف حذر، اسألك بامنك من كل



[ صفحه 49]



شي ء، و خوف كل شي ء منك ان تصلي علي محمد و آل محمد و ان تعطيني امانا لنفسي و اهلي و ولدي و سائر ما انعمت به علي، حتي لا اخاف احدا و لا احذر من شي ء ابدا، انك علي كل شي ء قدير، و حسبنا الله و نعم الوكيل.

يا كافي ابراهيم نمرود، و يا كافي موسي فرعون، و يا كافي محمد صلي الله عليه و اله الاحزاب، اسألك ان تصلي علي محمد و ان تكفيني فلان بن فلان؛

«پروردگارا! اگر تو را اطاعت كردم حمد و سپاس از آن توست، و اگر عصيان تو را نمودم حجت و دليل تو را شايد، نشاط و گشايش از جانب توست، پاك و منزه است آن كه نعمت ارزاني داشت و شكر گزارد، پاك و منزه است آن كه توانا شد و بخشيد.

بارالها! اگر عصيان تو را نمودم در بهترين امور نزد تو، يعني ايمان به تو و اعتقاد به عدم وجود شريك و فرزندي برايت، مطيع تو گرديدم، اين امر منتي است از تو بر من نه منتي باشد از من بر تو.

پروردگارا! گناه كردن من نه جنبه ي تكذيب تو، و نه جنبه ي خروج از ساحت عبوديت و بندگي تو، و نه به جهت انكار ربوبيت تو مي باشد، بلكه پيروي هواي نفس كرده و شيطان مرا فريب داد.

حجت و دليل براي توست، اگر در مقابل گناهانم مرا عذاب كني ستمگر نبوده، و اگر مرا آمرزيده و مشمول رحمتت گرداني، به درستي كه تو بخشنده و بزرگواري، اي بزرگوار اي بزرگوار...

تا آن كه نفس تمام شود. سپس بگويد: اي آن كه از هر چيز در اماني و



[ صفحه 50]



همه ي اشياء از تو هراسان و در وحشت اند، از تو مي خواهم به حق در امان بودنت از هر چيز و هراس هر چيز از تو، بر محمد و خاندانش درود فرستاده و به من در جان و خانواده و فرزندان و آنچه به من ارزاني داشته اي امنيتي عطا فرمايي كه از هيچ كس نترسيده و از كسي بيمي به خود راه ندهم، تو بر هر كار توانايي، و خداوند براي ما كافي بوده و او بهترين وكيل است.

اي كفايت كننده ي ابراهيم در مقابل نمرود، و اي كفايت كننده ي موسي در مقابل فرعون، و اي كفايت كننده ي محمد - كه درود خدا بر او و خاندانش باد - در مقابل گروه هاي مختلف، از تو مي خواهم كه بر محمد و خاندانش درود فرستي، و مرا از شر فلان پسر فلان رهايي بخشي.»

سپس به سجده رفته و حاجت خود را بطلبد. [1] .