امام حسين عليه السلام با كارواني كه در آن عده زيادي از مردم بودند به قصد زيارت خانه ي خدا از مدينه بيرون آمد. مردي از كاروان بيمار شد و به حضرت عرض كرد: دلم انار مي خواهد.

حضرت عليه السلام (به سويي اشاره نمود و) فرمود:

«اين باغي است كه در آن ميوه هاي گوناگون است. برو و هر چه مي خواهي بخور.»

در حالي كه قبلا كسي در آنجا آب و درخت و ميوه اي به خاطر نداشت. چون اهل كاروان، باغ را ديدند، داخل شدند و هرچه خواستند خوردند و



[ صفحه 120]



چون بيرون آمدند باغ از ديد آنها ناپديد شد. در همين هنگام آهويي را ديدند امام عليه السلام به آن اشاره فرمود و آهو آمد، سپس دستور داد تا كسي آن را ذبح كند، اما هيچ يك از استخوان هايش را نشكند، همگي از گوشت آن خوردند، پس حضرت عليه السلام دعايي خواند و آن آهو دوباره زنده شد، امام فرمود: «هر كه مي خواهد شير بنوشد آن را بدوشد»، همگي از شير آن نوشيدند و به بركت امام حسين عليه السلام و دعاي او همه ي كاروان را كفايت كرد. سپس حضرت عليه السلام رو به آهو نمود فرمود:

«نوزادهايي داري كه انتظارت را مي كشند، برو و آنان را شير ده.» آهو برگشت. [1] .