از امام زين العابدين عليه السلام نقل شده كه فرمود: صبح عاشورا چون سپاه دشمن (براي نبرد) بر حسين عليه السلام روآورد، امام عليه السلام دست بر دعا برداشت و عرض كرد: «بارالها! در هر اندوهي، تكيه گاه مني و در هر سختي اميد مني، در هر حادثه ي ناگواري كه بر من آيد، پشت و پناه و ذخيره ي مني! چه بسا غمي كه در آن دل، ناتوان و چاره، ناياب و دوست، خوار و دشمن، شاد مي شد و من آن را به درگاهت آورده به تو شكوه كردم، تا از جز تو بريده تنها به تو روآورده باشم و تو گشايش دادي و آن را از من راندي، پس تو دارنده ي هر نعمت و صاحب هر نيكي و مقصد اعلاي هر خواسته اي.» [1] .