از كتاب مقتل الحسين اخطب خوارزم نقل شده كه گفته است كه شريح گويد به مسجد رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در مدينه وارد شدم. در آنجا حسين بن علي عليهماالسلام را ديدم كه به سجده رفته و گونه بر خاك نهاده و مي گويد:

«سيدي و مولاي! المقامع الحديد خلقت اعضائي، ام الشرب الحميم خلقت امعائي، الهي لئن طالبتني بذنوبي لاطالبنك بكرمك، و لئن حبستني مع الخاطئين لاخبرنهم بحبي لك، سيدي! ان طاعتي لا ينفعك و معصيتي لا تضرك فهب لي ما لا ينفعك، و اغفرلي ما لا يضرك، فانك ارحم الراحمين؛

يعني، اي آقا و مولاي من! آيا براي گرزهاي آهنين اعضاي مرا آفريدي يا براي شراب حميم (جهنم) احشاء و امعاي مرا خلق فرمودي؟ خدايا! اگر مرا به گناهانم بگيري من از تو كرم و بزرگواريت را مطالبه مي كنم، و اگر مرا با خطاكاران به زندان افكني محبت و دوستي تو را كه در دل دارم به آنها بازگو كنم، اي آقاي من! به راستي كه اطاعت و فرمانبرداري من، تو را سود ندهد و نافرماني و معصيت من نيز تو را زيان نرساند. پس آنچه را سودت ندهد به من



[ صفحه 117]



ببخش و آنچه را زيانت نرساند از من بيامرز؛ كه به راستي تو مهربان ترين مهرباناني. [1] .