شهيد دستغيب مي نويسد: از مرحوم آيةالله العظمي حاج شيخ عبدالكريم حايري نقل شده است: اوقاتي كه در سامراء مشغول تحصيل علوم ديني بودم، اهالي سامراء به بيماري وبا و طاعون مبتلا شدند و همه روزه عده اي مي مردند.

روزي در منزل استادم مرحوم سيد محمد فشاركي، عده اي از اهل علم جمع بودند، ناگاه مرحوم آقاي ميرزا محمد تقي شيرازي تشريف آوردند و صحبت از بيماري وبا شد كه همه در معرض خطر مرگ هستند.

مرحوم ميرزا فرمود: اگر من حكمي بكنم آيا لازم است انجام شود يا نه؟ همه ي اهل مجلس پاسخ دادند بلي. فرمود: من حكم مي كنم كه شيعيان ساكن سامراء، از امروز تا ده روز، همه مشغول خواندن زيارت عاشورا شوند و ثواب آن را به روح نرجس خاتون، والده ي ماجده ي حضرت حجة ابن



[ صفحه 112]



الحسن عليهماالسلام هديه نمايند تا اين بلا از آنان دور شود. اهل مجلس اين حكم را به تمام شيعيان رساندند و همه مشغول خواندن زيارت عاشورا شدند.

از فرداي آن روز تلف شدن شيعه موقوف شد و همه روزه، تنها عده اي از سني ها مي مردند به طوري كه بر همه آشكار گرديد. برخي از سني ها از آشنايان شيعه ي خود پرسيدند: سبب اين كه ديگر از شما كسي تلف نمي شود چيست؟ به آنها گفته بودند زيارت عاشورا. آنها هم مشغول شدند و بلا از آنها هم برطرف گرديد.

در منزل ميرزاي شيرازي در كربلا ايام عاشورا، روضه خواني بود و روز عاشورا به اتفاق طلاب و علما به حرم حضرت سيدالشهداء عليه السلام و حضرت اباالفضل مي رفتند و عزاداري مي نمودند. عادت ميرزا اين بود كه هر روز در غرفه ي خود، زيارت عاشورا مي خواند، سپس پايين مي آمد و در مجلس عزا شركت مي كرد. يكي از بزرگان مي گويد: روزي خودم حاضر بودم كه پيش از وقت پايين آمدن، ناگاه ميرزا با حالت غيرعادي و پريشان و نالان از پله هاي غرفه به زير آمد و داخل مجلس شد و فرمود: امروز بايد از مصيبت عطش حضرت سيدالشهدا بگوييد و عزاداري كنيد. تمام اهل مجلس منقلب شدند و بعضي بيهوش شدند. سپس با همان حالت به اتفاق ميرزا به صحن و حرم مقدس مشرف شديم، گويا ميرزا به اين تذكر مأمور شده بود.