علقمه بن محمد حضرمي گويد: به امام باقر عليه السلام گفتم: به من دعايي تعليم بده كه با آن دعا در اين روز (عاشورا) هنگامي كه زيارت مي كنم او را (امام حسين عليه السلام) بخوانم و دعايي تعليم بده كه با آن دعا، هنگامي كه او را از نزديك يا هنگامي كه از خانه ام و از راه دور (و به قصد زيارت بدان سو) اشاره مي كنم، بخوانم. حضرت فرمود: اي علقمه پس از آن كه به آن حضرت با سلام اشاره كردي، دو ركعت نماز بخوان و پس از آن اين قول (متن زيارت) را مي خواني. پس هنگامي كه اين زيارت را خواندي در حقيقت او را به چيزي خواندي كه هر كس از ملايكه كه بخواهد او را زيارت كند به آن مي خواند و خداوند براي تو هزار هزار حسنه مي نويسد و از تو هزار هزار سيئه محو مي كند، تو را هزار هزار درجه بالا مي برد، جزو كساني مي باشي كه در ركاب حضرت به شهادت رسيدند، حتي در درجات آنها هم شريك مي شوي و براي تو ثواب هر پيامبر و رسولي و هر كس كه حسين عليه السلام را زمان شهادتش تا به حال زيارت كرده، را مي نويسند. مي گويي: السلام عليك يا اباعبدالله...

پس از نقل زيارت مي فرمايد: يا علقمة ان استطعت أن تزوره في كل



[ صفحه 109]



يوم بهذه الزيارة من دهرك فافعل. فلك ثواب جميع ذلك ان شاء الله. اي علقمه! اگر توانستي هر روز از عمرت آن حضرت را با اين زيارت، زيارت كني، اين كار را انجام بده، پس براي تو ثواب تمام اين زيارت است.»