اين بود راه و رسم حسين بن علي عليهماالسلام و يارانش در روز عاشورا كه «نماز» همه ي مسائل را تحت الشعاع قرار مي دهد و آن حضرت به هنگام نماز همه چيز را فراموش مي كند و از دشمن خونخوارش درخواست آتش بس مي نمايد.

و اين درسي است به همه ي پيكارگران در راه حق، درسي است كه پدر ارجمندش اميرالمؤمنين عليه السلام در صفين و در بحبوحه ي جنگ به پيروانش ياد مي دهد، آنگاه كه ابن عباس ديد آن حضرت مراقب و منتظر وقت نماز است، سؤال نمود: يا اميرالمؤمنين! مثل اينكه نگران مطلبي هستيد؟

فرمود: آري! مراقب زوال شمس و داخل شدن وقت نماز ظهر مي باشم.

ابن عباس گفت: ما در اين موقع حساس نمي توانيم دست از جنگ برداريم و مشغول نماز گرديم.

اميرمؤمنان عليه السلام در پاسخ وي فرمود: «انما قاتلناهم علي الصلوة؛ ما براي



[ صفحه 77]



نماز با آنان مي جنگيم».

آري! در جنگ صفين نماز صفين نماز شب علي عليه السلام نيز ترك نمي گرديد و حتي در ليلة الهرير. [1] .