آخرين دعاي امام حسين عليه السلام در حالي كه با بدن غرق در خون بر خاك افتاده بود اين بود:

«اللهم متعالي المكان، عظيم الجبروت شديد المحال غني عن الخلائق، عريض الكبرياء قادر علي ما يشاء قريب الرحمة صادق الوعد سابق النعمة حسن البلاء قريب اذا دعيت محيط بما خلقت قابل التوبة لمن تاب اليك قادر علي ما اردت و مدرك ما طلبت و شكور اذا شكرت و ذكور اذا ذكرت. ادعوك محتاجا و ارغب اليك فقيرا و افزع اليك خائفا و ابكي اليك مكروبا و استعين بك ضعيفا و اتوكل عليك كافيا احكم بيننا و بين قومنا بالحق فانهم غرونا و خدعونا و غدرونا و قتلونا و نحن عترة نبيك و ولد



[ صفحه 56]



حبيبك محمد بن عبدالله الذي اصطفيته بالرسالة و ائتمنته علي وصيك فاجعل لنا من امرنا فرجا و مخرجا برحمتك يا ارحم الراحمين؛

پروردگارا! جايگاهت برتر، قدرتت بسيار و قهر و غضبت شديد مي باشد. بي نياز از مخلوقات، داراي قدرت گسترده، قادر بر هر چه بخواهد، داراي رحمت نزديك و وعده راست، نعمت گسترده، و بلاء نيكو، آنگاه كه خوانده شوي نزديك هستي، و بر آنچه خلق كردي محيط هستي، توبه را از كسي كه به سوي تو بازگشت كند مي پذيري، بر آنچه بخواهي قادري و هر چه را بخواهي مي يابي، هنگامي كه شكر تو را گذارند شكرگذار بوده و هر گاه ياد شوي متذكر آنان مي گردي.

تو را با نيازمندي خوانده و با فقر و بي چيزي به سوي تو توجه مي كنم و با ترس به سوي تو روي مي آورم و با ناراحتي به سوي تو مي گريم و با ناتواني از تو ياري مي خواهم و بر تو توكل مي كنم در حالي كه تو را كافي مي دانم. بين ما و قوم ما با حق حكم نما، به درستي كه آنان ما را فريب داده و مكر و خدعه زدند و ما را كشتند در حالي ما خاندان پيامبرت و فرزندان دوست تو محمد بن عبدالله مي باشيم كه او را به رسالت برگزيده و بر وحيت او را امين قرار دادي پس در كار ما فرج و گشايش قرار ده. به رحمتت اي مهربانترين مهربانان. [1] .