از ويژگي هاي امام حسين عليه السلام ايجاد هماهنگي و جمع ميان اقسام طهارت بود، او به قصد تقرب به پروردگار و به نيت عبادت و بندگي او، شب عاشورا با اندك آبي كه فرزند محبوبش علي، در آن شرايط سخت محاصره و بي آبي برايش فراهم ساخته بود غسل شهادت كرد. [1] پس روز عاشورا با خون قلب مصفايش، به سبك ويژه اي وضو ساخت و چهره منورش را رنگين كرد آنگاه به غسل ترتيبي پرداخت و با خون قلبش سر مطهر و بدن مقدسش را شست و سرانجام غسل ارتماسي كرد.

امام حسين عليه السلام در صبحگاه روز شهادتش، وضوي خاصي ساخت، كف دست خويش را از خون پاكش پر كرد و چهره ي نوراني اش را رنگين كرد، آنگاه به خاك پاكيزه و مباركي تيمم نمود و بر چهره اش كشيد و به هنگام آمادگي كامل، جان پاكش براي پرواز به بارگاه دوست پيشاني بر زمين نهاد و به سجده پرداخت.

و عاشقانه نماز عشق را در سجاده ي شهادت اقامه فرمود. حسين عليه السلام اسوه ي عالي عبادت و بندگي است.