درباره ي عبادت او مورخان و دانشمندان، مخصوصا از گروه اهل سنت سخن ها گفته اند و حتي آنها كه دشمن اهل بيت بودند در امر عبادت او رأي و نظري شگفت انگيز اعلام كردند. ابن اثير مي نويسد:

حسين كه خداي او از راضي باد فردي فاضل متدين و زياد اهل روزه و نماز و حج و صدقه بود و همه كارهاي خوب از او سر مي زد.

كان الحسين رضي الله عنه فاضلا دينا - كثير الصوم و الصلوة و الحج و الصدقة و افعال الخير جميعها؛

عبدالله بن زبير كه در واقع، رقيب امام حسين عليه السلام؛ فردي منافق، مدعي خلافت رسول الله، و دلش لبريز از كينه ي اهل بيت بود درباره ي عبادت حسين عليه السلام مي گفت: او فردي بسيار شب خيز براي عبادت و بسيار روزه دار در روزها بود. و آن روز كه خبر شهادت او را شنيد، شايد از يك نظر



[ صفحه 29]



خوشحال شد كه رقيبي از سر راه او برداشته شد، ولي از طرف ديگر گفت: «به خدا قسم او را كشتند، در حالي كه او را شب ها براي عبادت قيامي بس طولاني بود و بسياري از روزها روزه مي داشت.»

أما والله لقد قتلوه و كان طويلا بالليل قيامه، كثيرا في النهار صيامه.

عقاد دانشمند و نويسنده ي متأخر در كتاب خود به نام ابوالشهداء (پدر يا سالار شهيدان) مي نويسد: او اهل نماز بود. علاوه بر نمازهاي واجب نمازهاي مستحبي بسيار مي گزارد، زياد روزه مستحبي مي گرفت، همه ساله به حج خانه خدا مي رفت مگر وقتي كه به ناچار از او ترك مي شد. و نمونه ي اين سخنان در تاريخ زندگي او زياد نوشته شده است. [1] .