يكي از شاگردان امام جواد عليه السلام بيمار شده بود، در حدي كه بستري شده بود و اميد زنده ماندن نداشت، امام جواد عليه السلام باخبر شد، همراه جمعي از اصحاب به عيادت او رفت، وقتي كه در بالين او نشست و احوال او را پرسيد، او زار زار گريه كرد و مي گفت: مي ميرم، چه كنم؟ مرگ در كار است.

امام جواد عليه السلام به او فرمود: «اي بنده ي خدا، تو كه از مرگ مي ترسي، از اين رواست كه نمي داني مرگ چيست، براي تو مثالي بزنم، اگر بدنت آلوده به چرك و كثافت باشد، و موجب زخمهاي پوستي بدن گردد و ناراحت شوي، و بداني كه اگر حمام بروي و شستشو كني، همه ي اين چركها و آلودگيها و زخمها از بين مي رود، آيا ميل داري كه به حمام بروي،



[ صفحه 23]



يا ميل نداري؟

بيمار عرض كرد: البته دوست دارم كه هرچه زودتر، به حمام بروم و خود را از همه ي ناپاكيها، پاك نمايم.

امام جواد عليه السلام فرمود: مرگ براي مؤمن، همان حمام است و آن آخرين منزلگاه و مرحله ي شستشو و پاك سازي از آلودگيهاي گناه مي باشد، بنابراين اگر به سوي مرگ رفتي، در حقيقت از همه ي اندوهها و رنجها، رهيده اي، و به سوي شادي رو آورده اي، پس هيچ غم را به خود راه نده».

بيانات گرم و پر مهر امام جواد عليه السلام روحي تازه در كالبد آن بيمار بخشيد، قلب و اعصاب او آرام شد، و اندوهش به شادي و نشاط تبديل گردد. [1] [2] .