علي بن ابراهيم مي گويد پدرم (ابراهيم) گفت: در محضر امام جواد عليه السلام بودم، صالح بن محمد بن سهل، سرپرست اوقاف قم در آنجا بود، و به امام جواد عليه السلام گفت: «آن ده هزار را به من حلال كن، زيرا من آن را انفاق و خرج نموده ام.»

امام جواد عليه السلام فرمود: «حلالت باد»

وقتي كه صالح رفت، امام جواد عليه السلام فرمود: «يكي از شما بر اموال آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم و يتيمان و مساكين و تهيدستان و درماندگان راه، مي تازد و مي خورد، سپس مي آيد و مي گويد: مرا حلال كن، آيا به نظر شما او گمان مي كند كه من در جواب بگويم: حلال نمي كنم؟ (او در ظاهر طوري وانمود مي كند و من هم مي گويم حلالت باد) ولي خداوند در روز قيامت، به شدت از آنها بازخواست مي كند [1] كه آيا اينكه حلاليت از امام طلبيدي، براساس صحيحي بود يا نيرنگ زدي؟