خداوند كريم در قرآن مجيد دستور صريح دارد كه به فراريان از جبهه نماز نگذاريد. [1] با اين آيه صريح و دستور روشن تكليف مسلمانان (نمازگزاران) روشن است. و در واقع نوعي توبيخ بسيار شديد و تنبيه و تحريم اجتماعي عليه كساني است كه دستور جهاد را جدي نگرفته و به وسيله نماز تنبيه مي شوند و اين تنبيه حتي بر جنازه ي مردگان نيز اعمال مي شود. مسلما در زمان زندگي و حيات آنها نيز اين تنبيهات مي تواند شديد باشد.

علاوه بر اين، نماز كاركرد ديگري در اين زمينه دارد. به اين معني كه هر صفتي از صفات خداي تعالي كه بيان مي شود متقابلا يك صفت در انسان ايجاد مي شود. مثلا وقتي عظمت خدا به ياد مي آيد فرد كوچك و متواضع مي شود. [2] .