پرسش شماره 124) چرا قنوت در نماز، مستحب است؟ آيا اين حكم، سند قرآني دارد؟

همان طور كه پيش از اين گذشت، قرآن تنها دليل وجوب يا مستحب بودن احكام شرعي نيست؛ بلكه روايات اهل بيت عليهم السلام نيز سند احكام شرعي هستند. قنوت در لغت به معني دعا و عبادات به همراه خضوع و خشوع است. خداوند در قرآن مي فرمايد: (حافظوا علي الصلوات و الصلاة الوسطي و قوموا لله قانتين)؛ [1] در انجام همه نمازها، به خصوص نماز وسطي (ظهر) كوشا باشيد و با حالت قنوت (خضوع و خشوع) براي خدا قيام كنيد. برخي قنوت در اين آيه را به معني همان قنوت در نماز دانسته اند؛ ولي اغلب مفسران و فقيهان معتقدند، قنوت در اين آيه به همان معني لغوي «خضوع و خشوع» است. [2] در هر صورت حتي اگر به اين آيه يا آيه ي 43 سوره ي آل عمران بر مستحب بودن قنوت استدلال نشود، ترديدي نيست كه قنوت يكي از اجزاي مستحب نماز است كه رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم و امامان معصوم عليهم السلام بسيار به آن توجه داشتند. در بعضي روايت ها آمده است كه چون در محضر خدا براي نماز مي ايستيم، دعا مي كنيم. جا داشت كه در پايان ركعت دوم نيز كه ايستادن در محضر خدا تمام مي شود و به ركوع مي رويم، خدا را ستايش كنيم و او را بخوانيم [3] .



[ صفحه 186]