پرسش شماره 49) برادري دارم كه 16 سال دارد و مادرم درباره ي تكاليف شرعي او سخت گيري مي كند و او را از رفتن به مكان هاي بازي هاي رايانه اي كه محيطي ناسالم است، نهي مي كند. برادرم نمازهايش را اول وقت نمي خواند، ولي نماز مي خواند. آيا نتيجه ي سخت گيري، ايجاد عقده و لجاجت در شخصيت انسان نيست؟

خداوند متعال مي فرمايد: (يا أيها الذين آمنوا قوا أنفسكم و أهليكم نارا وقودها الناس و الحجارة) [1] ؛ اي كساني كه ايمان آورده ايد! خودتان و كسانتان را از آتشي كه سوخت آن، مردم و سنگ ها هستند، حفظ كنيد.

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله مي فرمايد: آن ها (خانواده ها) را امر به معروف و نهي از منكر كنيد، اگر از شما پذيرفتند، آن ها را از آتش دوزخ حفظ كرده ايد و اگر نپذيرفتند، وظيفه ي خود را انجام داده ايد. [2] .

اگر سخت گيري در واجبات و انجام دادن تكاليف شرعي، مانند نماز باشد، مفيد است؛ ولي سخت گيري، تنها با تنبيه و سرزنش نيست؛ بلكه بايد از راه هاي تشويق و



[ صفحه 92]



ترغيب نيز استفاده كرد. به طور قطع اگر از شيوه هاي متنوع تعليم و تربيت صحيح استفاده شود، بسيار ثمر بخش خواهد بود.

شما مي توانيد با تشويق معقول، برادرتان را به نماز اول وقت وادار كرده، از رفتن او به محيط هايي - كه در آلوده بودن آن ها ترديدي نيست - جلوگيري كنيد و در حد توان، امكانات ورزشي و تفريحي را به صورت جايزه براي او تهيه و او را در محيط خانواده سرگرم كنيد، همچنين مي توانيد از طريق كساني كه قدرت تأثير گذاري مثبت بر شخصيت برادرتان دارند، عمل كنيد و حتي اگر لازم شد، معلم اخلاق و عقايد ديني براي او بگيريد؛ البته مشاوره با متخصصان امور تربيتي در مراكز مختلف، مانند: آموزش و پرورش و... بسيار مفيد است. [3] .