براي تحصيل اين امر بايد به مسائل ذيل توجه كرد:



[ صفحه 75]



الف - تمركز حواس و پرهيز از اموري كه ذهن را به خود مشغول مي دارد.

ب - انتخاب محل و مكان مناسب براي نماز و ساير عبادت ها؛ به همين دليل، نماز خواندن در برابر اشيايي كه ذهن را به خود مشغول مي دارد، مانند: درهاي باز، محل عبور و مرور مردم، مقابل آيينه و عكس و... مكروه است و هر اندازه آن محل، از زرق و برق و تشريفات خالي باشد، براي حضور قلب، سودمندتر است.

ج - انجام دادن مستحبات نماز و آداب مخصوص آن.

د - مراقبت و استمرار امور ياد شده. [1] .

بنابراين انسان بايد هنگام نماز، توجه خود را به خدا معطوف سازد، براي چند دقيقه، خود را از غير خدا فارغ كند، دل را از افكار و خيال هاي واهي خالي سازد و با متمركز ساختن حواس خود و فراموش كردن گرايش هاي دنيايي، براي داشتن حضور قلب تلاش كند؛ البته با تفكر و پشيماني در اثر از دست دادن منافع معنوي نماز و جبران خسارت هاي گذشته، اين مهم بهتر به دست مي آيد.