پرسش شماره 35) كدام يك از آيات، به شرايط قبولي نماز اشاره دارد؟

عبادت ها، به طور اعم، غير از شرايط صحت، شرايط «قبول» و «كمال» نيز دارند؛ يعني وقتي از شرايط صحت فقهي برخوردار است موجب رفع عقاب خواهد شد؛ اما همين عبادت صحيح وقتي موجب رشد معنوي و قرب الهي مي شود كه داراي شرايط قبولي باشد. بنابراين گاهي يك عبادت صحيح است؛ اما رشد آور نيست؛ يعني مي تواند ما را از كيفر برهاند؛ ولي ما را محبوب خدا نمي سازد. يكي از شرايط قبولي نماز، توجه قلبي و حضور قلب هنگام نماز است. پس هر مقدار نماز گزار حضور قلب داشته باشد، خداوند به همان اندازه نمازش را مي پذيرد؛ از اين رو گفته شده است نماز خودتان را با نوافل كامل كنيد.

تقوا و پرهيزكاري يكي ديگر از شرايط قبولي نماز است. خداوند مي فرمايد: (قل أنفقوا طوعا أو كرها لن يتقبل منكم انكم كنتم قوما فاسقين)؛ [1] بگو انفاق كنيد، خواه از روي ميل باشد يا اكراه، هرگز از شما پذيرفته نمي شود؛ زيرا شما قوم فاسقي بوديد. همچنين مي فرمايد: (... انما يتقبل الله من المتقين)؛ خدا تنها از پرهيزكاران مي پذيرد. [2] .

برخي از چيزها مانع قبولي نماز است؛ مانند: ندادن زكات و حقوق واجب، حسد، كبر، غيبت، خوردن مال حرام، شراب خواري و....



[ صفحه 74]