اذان به معناي اعلام است و معنايش آن ندايي است كه به گوش برسد. پس هر ندا را اذان نمي گويند بلكه آن ندايي را اذان مي گويند كه بلند باشد و يا به گوش برسد. چون هنگام ورود وقت نماز به طور مكرر و بلند تكبيرات و تهليلات گفته مي شود به آنها اذان اطلاق مي گردد.

اذان از آن سنتهاي خوب الهي است كه در كنار اعلام وقت، وقت نماز را نيز به مسلمانان بيان مي كند و آنها را از رسيدن وقت اقامه نماز آگاه مي كند. اذان يك شعار زيبا و علم معناداري است كه بلاد اسلامي را از غير آن جدا مي كند و يك صفاي دل در مسلمين ايجاد كرده و نوعي اسلامي بودن و مسلمان بودن اهل سرزمين را گوشزد مي كند به طوري كه هر كس وارد آبادي و شهر شود با استماع اذان از مناره هاي مساجد، مسلمان بودن و مذهبي بودن اهالي شهر را متوجه مي شود. اذان صوت زيباي زمينيان است كه با تكبير و تهليل، وحدانيت خدا و نبوت پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم را در شهر و روستا طنين مي اندازد و بدين وسيله حلول وقت نماز و هنگام اداي امانت الهي را اعلام مي دارد.



[ صفحه 261]