حضرت علي عليه السلام فرمود: «ان في الجنه لشجرة تخرج من أعلاها الحلل و من أسفلها خيل بلق مسرجه ملجمه ذوات أجنحه لا تروث و لا تبول فيركبها أولياء الله فتطير بهم في الجنه حيث شاءوا فيقول الذين أسفل منهم يا ربنا ما بلغ بعبادك هذه الكرامه فيقول الله جل جلاله انهم كانوا يقومون الليل و لا ينامون و يصومون النهار و لا يأكلون و يجاهدون العدو و لا يجبنون و يتصدقون و لا يبخلون» [1] .

در بهشت درختي است كه از قسمت بالايي آن حلل و وسايل زينتي خارج مي شود و از پايين آن، اسبهاي سياه و سفيد در حالي كه زين كرده و لجام بسته و داراي دو بال كه نه لاغر و نه چاقند خارج مي شوند. پس اولياء خدا بر آنها سوار مي شوند و در بهشت به هر كجا كه بخواهند پرواز مي كنند. كساني در پايين قرار گرفته اند، مي گويند: خدايا از كجا اين كرامت به بندگانت رسيده است؟ پس خداوند مي فرمايد: آنها كساني بودند كه شب براي عبادت قيام مي كردند و نمي خوابيدند و روزها روزه مي گرفتند و غذا نمي خوردند و در راه خدا با دشمنان جهاد مي كردند و از آنها نمي ترسيدند و صدقه مي دادند و بخل نمي ورزيدند».



[ صفحه 251]