معمولا آن كسي امام جمعه مي شود و سمت امامت جمعه را به عهده مي گيرد كه از نظر گفتار، صحيح و بليغ و از نظر اطلاعات عمومي آگاه به زمان و مصالح مسلمين و توطئه دشمنان باشد و از نظر رفتار فردي و اجتماعي دور از تجملات



[ صفحه 244]



و تشريفات بوده و در متن مردم قرار گيرد و زندگي فرديش در حد افراد معمولي جامعه بوده، خيرخواه مردم و دلسوز مسلمين باشد و در رفع مشكلات آنها تلاش نمايد، هميشه با مردم و در كنار مردم و يكي از آنها باشد؛ از نظر معنويت نيز انسان معنوي و آراسته به اصول اخلاقي باشد. سخنان چنين شخصيتي كه قبل از گفتار، با عمل خود مردم را به نيكيها و خوبيها دعوت مي كند، مي تواند فوق العاده مؤثر و در تربيت انسانها نقش به سزا داشته باشد. به طور خلاصه برجستگي معنوي، اخلاقي، علمي و مذهبي خطيب كه او را در بين مردم و يا در نظر مردم ممتاز نموده است تأثير كلامش را دو چندان مي نمايد. به همين خاطر نه تنها بايد امام جمعه مواظب و مراقب رفتار و كردار خود باشد بلكه بايد در انتخاب افراد براي سمت امامت جمعه صلاحيتها و شايستگيها دقيقا موردنظر قرار گيرد. چرا كه كاملا روشن است، خصوصيات فردي امام جمعه و امام شرايط ديگر و امكانات فراهم شده، سخنان امام جمعه و مواعظ و نصايح او را در جامعه و مفيد و مؤثر خواهد كرد. گرچه سخن مهم است، اما از نظر رواني و اثرگذاري در انسانها، گوينده سخن نقش اول را دارد، اگر سخن، حق باشد، سخنگو طرف حقيقت است؛ به عبارت ديگر سخن حق از مجراي خطيب نماز جمعه اعلان مي گردد كه اگر خطيب صلاحيت و شايستگي نداشته باشد، مطالب بسيار مهم و مفيد و مؤثر كه زبان ايشان بيان مي گردد كم اثر خواهد بود، و برعكس شخصيت علمي و معنوي خطيب، سخن را پرمعني و تفسير مي نمايد.