يكي از ابعاد اقامه نماز توجه به قرائت نماز است. همانطوري كه مي دانيم يكي از اجزاي نماز قرائت است، قرائت يعني سخن گفتن با خدا، خصوصا در قرائت نماز كه متن سخن را خداوند متعال خودش تنظيم نموده و بر بنده خويش تعليم نموده است. نه تنها الفاظ و كلمات سخن را خودش مشخص فرموده است بلكه دستور داده است بايد مسلمين همان سخنان را ياد بگيرند و با همان سخنان با خدا حرف بزنند. قرائت اگر به طور عمدي غلط خوانده شود نماز را باطل مي كند



[ صفحه 198]



و قرائت صحيح نيز اگر با صوت حسن و حسن ظاهر باشد بر فضيلت نماز مي افزايد. به طور كلي مي شود گفت نماز علاوه بر اجزاي واجب خود، داراي مستحباتي است كه هر چقدر آن مستحبات بيشتر باشد در نماز مورد توجه قرار گيرد و عمل شود، حق نماز بهتر اداء مي شود و از آثار بيشتري برخوردار مي گردد. پس قرائت صحيح از واجبات نماز است اما قرائت را با صداي خوب و دلنشين اداء كردن فضيلت ديگر نماز است. انسان هنگام نماز با خدا صحبت مي كند پس بايد هنگام صحبت همانطوري كه سخنان خوب را خدايش ياد داده است كه در نماز بگويد بايد خودش نيز تلاش كند در حد توانش خوب سخن بگويد، سخنان خوب را خوب اداء كردن و بيان نمودن يك فضيلت محسوب مي شود به طور كلي انسان بايد هنگام نماز عاشقانه سخن بگويد. پس توجه به قرائت نماز اولا اهميت دادن به نماز است و ثانيا سخن خوب را در محضر خدا خوب اداء كردن است و ثالثا جذابيت نماز را هم به شخص نمازگزار و هم بر ديگران افزايش مي دهد و رابعا زيباييهاي نماز به نمايش گذاشته مي شود.