راه سوم تحصيل حضور قلب در نماز اين است كه انسان تلاش كند از كارهاي پراكنده و مختلف در اطراف خود كه معمولا مانع تمركز حواس مي شود، صرف نظر كند، و هر چقدر انسان بتواند مشغله هاي فكري خود را كم كند همان اندازه در نماز حضور قلب و تبعا خشوع پيدا مي كند. همانطوري كه توجه به امور دنيوي انسان را از خدا غافل مي كند و تفكر در مظاهر دنيوي انسان را از تفكر در معرفت بازمي دارد، عكس آن نيز چنين است. يعني انسان اگر از محيط غفلت كند، توجه اش به خدا بيشتر خواهد شد. اگر در طريق معرفت خدا فكر و انديشه خود را به كار گيرد از غوطه ور شدن در افكار نادرست محفوظ مي ماند.