نماز حضور عبد در محضر معبود است. حضور يعني درك وجود معبود كه حاضر و ناظر انسان است و از افكار و انديشه انسان آگاه است. انسان وقتي مي تواند بگويد كه من با خدا صحبت مي كنم مانند جسمش، وجود حقيقيش نيز در محل عبادت حاضر باشد. يعني زبان كه الفاظ در آن و بوسيله آن جاري مي شود نماينده دل و جان انسان باشد. همين حضور ارزش و قيمت نماز را روشن مي كند. نماز به اندازه حضور قلب در نزد خدا ارزش دارد. پس بايد نمازگزار بسيار بكوشد تا بتواند در نماز حضور قلب پيدا كند.