آنانكه از روي علم و آگاهي به فضايل نماز و اين امر قدسي الهي آن را ناديده مي گيرند و اعتنا و توجهي به آن ندارند در اخبار و روايات از جانب پيشوايان دين مورد بيشترين و شديدترين حمله و هجمه قرار گرفته اند تا آنجا كه در كتب روايي



[ صفحه 136]



و جوامع حديثي تحقيق شده است هيچ گروهي همانند افراد بي نماز مورد عتاب قرار نگرفته اند و شايد براي هيچ دست هايي تا اين حد، روايت و حديث از معصومين عليهم السلام نقل نشده باشد. يعني اين گروه هم از جهت كمي و هم از جهت كيفي سخت مورد تهديد قرار گرفته اند. و چنان اين مسأله از نظر معصومين عليهم السلام حائز اهميت بوده كه گاهي انسان متحير مي گردد كه چه اسراري در نماز نهفته است كه اين همه مورد توجه قرار گرفته است.

برخي از تعابير پيشوايان دين چنان تند است كه هيچ راه توجيهي را براي ترك آن باقي نمي گذارد. به عنوان مثال در بيانات گوهربار امير بيان علي عليه السلام موارد بسياري به چشم مي خورد كه او با كرامت و بزرگواري و لطافت و روح بلندي كه داشته اند در حق دشمنان سرسخت خود دعا كرده و از خدا مي خواهد كه آنان را مورد عفو و بخشش قرار دهد ولي با همه اين اوصاف وقتي مي خواهد درباره افراد بي نماز سخن بگويد مي فرمايد: «اللهم العن من ترك الصلاة متعمدا» [1] «خدايا لعن كن كسي كه عمدا نمازش را ترك مي كند». و مشابه همين بيان را در گفتار و بيانات ساير معصومين عليهم السلام مشاهده مي شود. مقام نبوي صلي الله عليه و آله و سلم در كلام عرشي چنين فرموده اند: «تارك الصلاة ملعون في التوراة ملعون في الانجيل ملعون في الزبور، ملعون في القرآن ملعون في لسان جبرئيل ملعون في لسان ميكائيل ملعون في لسان اسرافيل ملعون في لسان محمد». [2] .

ترك كننده نماز در تورات و انجيل و زبور و قرآن مورد لعن و نفرين قرار گرفته و به زبان فرشتگان جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل و محمد صلي الله عليه و آله و سلم مورد لعنت قرار گرفته است. بسيار روشن است كه چه عواقب وحشتناكي اين گروه را تهديد مي كند.



[ صفحه 137]



گروهي كه معصومين و پيشوايان دين از خداوند درخواست لعن نمايند. پس بياييم در اين امر الهي اهتمام ورزيم و ديگران را به اهميت آن آشنا ساخته و اين همه تهديدات را جدي بگيريم براي اين كه خواسته و دعاي معصوم عليهم السلام نزد بارگاه الهي مستجاب است چه در جهات مثبت باشد كه اصطلاحا آن را دعا و چه در جنبه هاي منفي باشد كه آن را نفرين نامند.