اگر در خصوص نماز به قرآن مراجعه كنيم خواهيم ديد نماز از نظر قرآن از اهميت ويژه اي برخوردار است و سبك شمردن آن را روا ندانسته است بطوري كه در سوره مباركه ماعون وقتي اوصاف تكذيب كنندگان روز جزاء را بيان مي كند، ترك كردن نماز و سبك شمردن آن يا با ريا انجام دادن آن را يكي از علايم آنها ذكر مي كند:

(ارئت الذي يكذب بالدين؟) «آيا ديدي آن كسي كه روز جزاء را انكار مي كند».

(فذلك الذي يدع اليتيم) «پس آن كسي است كه يتيم را از خود طرد مي كند». (و لا يحض علي طعام المسكين) (فقرا را طعام نمي دهد).

(فويل للمصلين، الذين هم عن صلاتهم ساهون الذين هم يرعون و يمنعون الماعون) «پس واي بر نمازگزاران، آنهايي كه نماز را سبك مي شمارند و آنهايي كه ريا مي كنند و زكات نمي دهند».



[ صفحه 123]



در آيات فوق مي بينيم وقتي نشانه هاي منكرين قيامت را بيان مي كنند و بر نماز مي رسد، لحن خطاب در مورد تاركين نماز عوض مي شود و نمي گويد كه يكي از علايم منكرين قيامت ترك نماز است بلكه توبيخ را تشديد مي كند و مي فرمايد: واي بر نمازگزاران! نمازگزاراني كه آن را سبك مي شمارند و آن را با ريا انجام مي دهند.