مخلصان، بنده تكليف اند، نه اسير عنوان!

چه بسا كارهاي لازم كه بر زمين مانده، و كسي سراغش نمي رود، تنها به اين جهت كه عنوان مهم و معتبري همراه ندارد.

اخلاص را از آنجا مي توان شناخت كه انسان تكليفش را - هر چه باشد - انجام دهد و كارهاي بزرگ و كوچك، با عنوان و بي عنوان، داراي نمود و آوازه يا گمنام و ناشناخته، برايش يكسان باشد. اگر جز اين باشد، رگه هايي از ناخالصي در نيتش وجود دارد.