همان گونه كه ذكر شد، اخلاص، پاكيزه كردن عمل از هرگونه آلودگي به غير خداست و انسان مخلص، در انجام عمل محركي غير از خداوند ندارد، فقط قصد تقرب به خداست كه او را به كار وامي دارد و بس. اين حالت، مقام بسيار بزرگي است و كسي مي تواند، به آن برسد كه غرق در محبت خدا باشد، به حدي كه



[ صفحه 89]



در دلش براي محبتهاي دنيايي، جايي نبوده و اگر از خوراك، پوشاك، مسكن و ساير امور مادي استفاده مي كند، به خاطر لذت بردن از آنها نباشد، بلكه به خاطر آن باشد كه نيروي بيشتري براي عبادت خدا، به دست آورد.

حال چه كنيم كه به اين درجه از اخلاص برسيم؟

در سخنان پيشوايان معصوم عليهم السلام، راههايي براي رسيدن به اخلاص بيان شده كه به اختصار ذكر مي كنيم: