اخلاص به معني خالص كردن، ويژه كردن، ارادت صادق داشتن است. براساس اين معني، مخلص كسي است، كه طاعات و عبادات خود را از هرگونه آلودگي و آميختگي به غير خدا خالص كرده، انگيزه اي جز تقرب به درگاه خدا ندارد. از اين رو، فقط به او دل مي بندد و تعريف و تكذيب ديگران، در نظرش يكسان است و هدف از عبادت، جلب رضايت خالق است نه كس ديگر.

حضرت علي عليه السلام در اين باره فرمود: «العبادة الخالصة ان لا يرجو الرجل الا ربه، و لا يخاف الا ذنبه» [1] يعني «عبادت خالص آن است كه مرد جز به پروردگارش اميدوار نبوده و جز از گناه خويش نهراسد».

امام صادق عليه السلام فرمود: «لا يصير العبد عبدا خالصا لله عزوجل حتي يصير المدح و الذم عنده سواء» [2] يعني «انسان، بنده خالص خداي بزرگ نمي شود تا اينكه تعريف و تكذيب (ديگران) در نظرش يكسان باشد».



[ صفحه 87]