حضرت لقمان عليه السلام كه مردي حكيم و صالح بوده است، توصيه هايي به فرزندانش دارد كه در قرآن نيز به چند موعظه او به پسرش اشاره شده است و در سوره لقمان آيه 17 خداوند متعال از حضرت لقمان به پسرش نقل مي كند كه گفت (يا بني أقم الصلوة و امر بالمعروف و انه عن المنكر و اصبر علي ما أصابك ان ذلك من عزم الامور)

«اي پسركم نماز بپادار و امر به معروف و نهي از منكر كن و در مقابل سختيهايي كه بر تو مي رسد صبر پيشه كن كه همانا از كارهاي بزرگ است».

حضرت لقمان عليه السلام در آداب سفر، سفارشهايي به فرزندش مي كند كه از جمله آنها اين است كه مي گويد «فرزندم نماز بسيار بخوان، هرگز نماز را از اول وقت



[ صفحه 20]



به تأخير نينداز و اين دين خود را فورا ادا كن، با جماعت نماز بگذار هر چند در سخت ترين حالات باشي» [1] .

اينكه حضرت لقمان عليه السلام فرزندش را به اصل وجوب نماز سفارش نمي كند بلكه او را به اقامه نماز در اول وقت و انجام آن با جماعت توصيه مي كند، جايگاه مهم نماز را در نزد لقمان عليه السلام مي رساند و اينكه نماز در نزد لقمان از اهميت فوق العاده برخوردار بوده به طوري كه سفارش به اصل نماز مفروغ عنه است و نياز به توصيه ندارد.