از مطالب گذشته روشن شد كه نماز نه تنها در نزد حضرت ابراهيم عليه السلام از اهميت ويژه اي برخوردار بوده بلكه اساسا فلسفه هجرت اسماعيل با مادرش به مكه اقامه نماز بوده است و از اينجا معلوم مي شود كه نماز در نزد حضرت اسماعيل عليه السلام نيز جايگاه خاصي داشته است، چون اولا هجرت و غربت اسماعيل عليه السلام براي نماز بوده است و ثانيا خداوند در توصيف حضرت اسماعيل عليه السلام بعد از اينكه او را متصف به صادق الوعد مي كند و او را پيامبري عالي مقام معرفي مي نمايد، مي فرمايد: او همواره خانواده خود را به نماز و زكات امر مي كرد (و اذكر في الكتاب اسماعيل انه كان صادق الوعد و كان رسولا نبيا و كان يأمر أهله بالصلاة و الزكاة و كان عند ربه مرضيا) [1] «اسماعيل



[ صفحه 16]



را به ياد آر كه داراي اوصاف پسنديده بود: وفادار به پيمان، فرستاده ي حق، خبردهنده ي از حقايق، و امر كننده ي زن و فرزند به نماز و زكات، و بنده اي بود كه خداوند در تمام برنامه ها از او خشنود بود.» از جمله (و كان يأمر أهله بالصلاة) فهميده مي شود كه حضرت اسماعيل عليه السلام بنا به اهميت نماز، خانواده خود را مكررا به نماز توصيه مي كرده است بحدي كه توصيه به نماز يكي از صفات برجسته او گرديده است. و خداوند متعال حضرت اسماعيل عليه السلام را با اين صفت معرفي مي كند.