امضاء محفوظ

بعد از پايان مرحله ي اول عمليات محرم جلسه اي در منطقه ي چم سري در پاسگاه نَهرانْبر با حضور سرداران شهيد باقري، فرازي و زين الدين و تعداد ديگري از برادران برگزار شد.

بعد از صحبت ها و تبادل نظرها، اول وقتِ نماز ظهر، شهيد سردار باقري جلسه را ختم كرد و گفت اول بايد نماز بخوانيم و بعد جلسه را ادامه مي دهيم. نماز را به امامت شهيد حبيب اللهي اقامه كرديم و در حالي كه آماده ي ترك جلسه بوديم و برخاسته بوديم، ديديم تانكي به طرف ما مي آيد. حدس مي زديم كه بايد تانك خودي باشد كه غنيمتي است و در دست بچه هاي خودي است. ولي بعد از چند لحظه متوجه شديم كه عراقي هستند و با توجه به اين كه ماشين ما شناخته شده بود، تانك به اجراي تير مستقيم به سمت ما اقدام كرد. شهيد باقري با مهارت خاصي خود را پشت فرمان رساند و با صداي بلند فرياد زد بپريد بالا فرار كنيم و در جاده نَهْرانبَر به سمت شرق به صورت مارپيچ و با ايجاد



[ صفحه 164]



گرد و غبار محل را ترك كرديم.

آن روز اگر ما جلسه را ادامه مي داديم و نماز را اقامه نمي كرديم به احتمال زياد، چون مشغول صحبت شده و نشسته هم بوديم، متوجه حضور تانك هم نمي شديم و دشمن يا ما را به اسارت درمي آورد و يا به شهادت مي رساند.



[ صفحه 165]