حسين عرب

فتواي حضرت امام در مورد نماز در جبهه اين بود كه بايد نماز خوف خوانده شود. يعني بسياري از قسمت هاي نماز حذف مي شد و نماز هم دو ركعتي مي شد.

در عمليات فتح المبين بود كه ما به عنوان نيروي تأمين تانك، M74 جهت جلوگيري از دور خوردن توسط نيروهاي دشمن در حال خدمت بوديم. عمليات تا ظهر ادامه داشت. ما در عقب تانك بوديم. چون فرصت نداشتيم و موقعيت هم طوري نبود كه بتوان نماز را در روي زمين خواند، با همان خاكي كه بر روي سطح بيروني جمع شده بود تيمم كرديم و مشغول نماز، آن هم نماز خوف شديم.

پوتين، كلاه خود، اسلحه و تجهيزات همراهمان بود. همچنين تانك هم در حال حركت بود و حتي گاهي شليك مي كرد و در بعضي موارد به ناچار در جاده مي پيچيد. من با زحمت و مشقت فراوان، جهت قبله را حفظ مي كردم و مواظب بودم رويم از قبله برنگردد. به هر حال آن روز نماز را بر روي تانك در حال آتش ريختن و حركت خوانديم.



[ صفحه 157]